Van belang voor de theaterdramaturg zijn de blik en zijn of haar bagage. Dramaturgie vereist een open blik, een kijkwijze die het spel op scène niettemin duidelijke verhoudingen toekent, waardoor het geheel ingebed wordt in een welbepaalde thematische context.

De dramaturg herken je als een theatergids, een bemiddeld reiziger, een avonturier vol met verhalen; hij neemt deel aan creatieve zoektochten, en terwijl hij onderweg gesprekken aanknoopt, luistert hij aandachtig en reflecteert hij.

In theater kan dramaturgie beschouwd worden als het glijmiddel tussen theorie en techniek. Om de context van de scenische acties te coördineren, ontwikkelt de dramaturg een interpretatie die de materie infiltreert.

Dramaturgie omsluit, sluit uit/in en draait vooral om het creatief omgaan met keuzes maken; kiezen zonder artistiek te verliezen. De dramaturg volgt het maakproces op de voet en koppelt waardevolle bevindingen terug.

Dramaturgie in situ, als een nieuwe vorm van dramaturgie, vertrekt van de eigenschappen van een locatie, hetzij het theatercomplex, hetzij publieke of private ruimtes, om een verhaal te vertellen. Elk pand of openbaar domein biedt specifieke mogelijkheden, met of zonder het gebruik van een podium of lijsttoneel.