In tegenstelling tot intentionele dramaturgie poogt niet-intentionele dramaturgie niet onmiddellijk terug te grijpen naar een vooraf ontwikkelde idee of interpretatie. De voorstelling ontstaat spontaner, vooral op basis van onderzoek en experimenten.

Doorheen het creatieproces krijgt het concept een eerder ondergeschikte en zelfs verwaarloosbare rol toebedeeld. Met niet-intentionele dramaturgie concentreert de dramaturg zich niet per se op een concept waar de voorstelling kost wat kost aan dient te beantwoorden.

Van de kant van de dramaturg kan men in het geval van niet-intentionele dramaturgie een onvoorwaardelijke openheid verwachten. Hij of zij dient bereid te zijn om met een open waarneming nieuwe kennis en nieuwe inzichten op te doen.

De moeilijkheidsgraad schuilt voornamelijk in het weerstaan van de natuurlijke drang tot conceptualisering. Betekenis kan eerder beschouwd worden als een boodschap die tijdens het proces kan open bloeien, maar zeker niet mag verwelken.