Wat maakt de dramaturg tot een ideale, artistieke adviseur?

De mate waarin hij/zij tegelijk kan observeren, analyseren en reflecteren? In hoeverre hij/zij een betrokken en afstandelijke houding weet te combineren? Het aantal soorten of types dramaturgie dat hij/zij beheerst? Het aantal vragen dat hij/zij kan bedenken?

Of blijven deze aanzetten slechts vage beginsels?

Misschien kunnen we, al was het maar als denkoefening, een concrete lijst van 5 do's en 5 don'ts opstellen die beslist de aandacht van elke dramaturgische onderzoeker verdienen.

• Do's van een dramaturg

1. een vlijmscherpe blik ontwikkelen, om tegelijk te kunnen kijken, redeneren en noteren.
2. naar aanleiding van een productie niet alleen een zo breed, maar ook een zo concreet mogelijke achtergrondschets uittekenen. 
3. sterk inlevingsvermogen nastreven om de visie van een theatermaker te concretiseren.
4. op de hoogte blijven van het theater- en kunstenlandschap.
5. affiniteit hebben met de taken van alle participanten.

• Don'ts van een dramaturg

1. zonder argumenten ideeën verzamelen die lukraak op de regisseur worden afgevuurd; ook wel reflecteren zonder te redeneren.
2. als gevolg van besluiteloosheid of onverschilligheid nooit tot een oordeel komen; geen respect hebben voor keuzevrijheid en vrijheid van meningsuiting.
3. verantwoordelijkheid afwimpelen door na afloop van een productie te verklaren dat jouw bijdrages over het hoofd gezien werden.
4. een zelfingenomen, egoïstische en manipulatieve houding aannemen om bijvoorbeeld tegen de schenen van bepaalde aanwezigen te trappen.
5. spreken en schrijven over zaken waar men eigenlijk niets van af weet, tenzij men zich vooraf uitvoerig heeft ingelicht en gedocumenteerd.

Bedenkingen? Suggesties? Het staat jullie vrij hier commentaar op te geven door ons te mailen. Alvast bedankt!