Vera Mantero is geboren in Lissabon. Van haar klassieke achtergrond als balletdanseres neemt ze al snel afstand. Door zich aan een aantal experimenten te wagen, verkiest ze haar danstaal grondig te verkennen en uit te diepen. Vanaf 1987 start ze met een reeks choreografische werken die de wereld rond reizen. Het koloniale verleden van Portugal en het totalitaire regime van Franco beïnvloeden de ontwikkeling van haar danstaal bijzonder sterk. Vera Mantero groeide immers op tijdens het hoogtepunt van de dictatuur, in een land waar kunstuitingen beknot werden en een nieuwe danstaal totaal ontbrak.

Haar dansstukken en performance kunst vat Vera Mantero op als een middel om de wereld te begrijpen. Beweging is voor haar de enige manier om inzicht te krijgen in haar omgeving. Lichamen die driften beleven en een danstaal doordrongen van gedachten en taal, van filosofie en poëzie zijn voor Mantero de bouwstenen voor een rijker denken. Met haar werken verzet Vera Manetero zich met hand en tand tegen elke mogelijke vorm van maatschappelijke vervlakking en geestelijke verarming.



De dramaturg die de danstaal van Vera Mantero mee ontwikkelde, heet André Lepecki, een antropoloog die zijn doctoraat aan haar werk wijdde. Algemeen gesproken omschrijft Lepecki de danstaal van Vera Mantero als 'culturele interventies in de representatie van de Portugese identiteit'. Door het koloniale verleden, een halve eeuw fascisme en de druk van de modernisering kwam deze identiteit onder enorme druk te staan. De doctoraatstudie van Lepecki steunt in essentie op de idee dat dergelijke ingrijpende maatschappelijke alteraties schreeuwen om een herdefiniëring van de machtsverhoudingen in en rond het lichaam. Voordien probeerde de staat immers de processen die betrekking hebben op belichaming, gewaarwording, identiteit en subjectiviteit zoveel mogelijk te controleren.

Met haar danstaal presenteert Vera Mantero ons de opdringerigheid van machtssystemen. Ze nodigt de toeschouwer uit tot een andere kijk op het lichaam, een andere visie op de eigen identiteit. Haar performance kunst opent een sociaal laboratorium, een testsetting waarbij het publiek de kans krijgt zichzelf te hervinden en maatschappelijk te heroriënteren. Wie graag deelneemt aan dit discours, raden we de lectuur van onderstaande boeken van Lepecki aan: Exhausting dance performance and the politics of movement en Of the presence of the body: essays on dance and performance theory.

Blijf je graag op de hoogte? Schrijf je dan snel in voor onze nieuwsbrief. Neem je graag de pen ter hand? Schrijf je dan in als gastauteur bij Dramaturgie | Platform.